برگرفته از تقویم اینترنتی و زیبای Time.IR؛ به تاریخ هفتم فروردین ماه یکهزاروسیصدونودوپنج که توجهم را جلب نمود و پر بیراه نیست اگر صحنه ایکه نویسنده دریک پاراگراف به تصویر کشیده به ذهن شما نیز آشنا بیاید. چه همه ی ما به نقطه هائی در زندگی خویش رسیده ایم که باید دنیای جدیدی را جایگزین دنیای حال مان مینموده ایم؛
روزگاریکه آسایش برخی مان را لاجرم به انزوای تهی گونه ای آشوب زده میگردانیده ست٫ سرمیکشی تا دیدی گسترده تر بر محیط پیرامون خود فرای متعارفهای کسالت آور روزمره کسب نمایی اما چیز جدیدی اونجا وجود نداره هرچه گسترده تر مینگری آزار دهنده تر؛ تورا درهم میکوبد. چیز جالبی اونجا نیست!
باوری به غیراز باورهای متعارف پذیرفتنی نیست. تو هم باید بر روزمرگیهای کسالت آور روز با ژستی طولانی لبخند بزنی؛
دیگه سالیان ساله توی جنگلهامون «رابین هودی» شورش نکرده٫ دیگه مدتهاست حقوق عامه ی انسان در پسکوچه های تمدن بشریمون معصومانه به سلاخی میرسه ...
«لندن 26/03/2016 »
بارون روندو قهرمان قصه از سنت‌های کهنه و قیدهای بی چون و چرای اجتماعی می‌گریزد و شیوه‌ای از زیستن را برای خود بر می‌گزیند که کوچک‌ترین همانندی با دیگر مردم ندارد. زمین سفت و آشنای زیر پا را رها می‌کند و به زندگی در راه پیچاپیچ و لرزان بالای درختان می‌رود. یعنی می‌توان گفت که دنیای دیگری را جایگاه خود می‌کند. اما نه این‌که در برج عاج بنشیند. فاصله گرفتنش از زمین برای دوری جستن از مردم نیست. برعکس؛ پنداری
درجستجوی میدان دید گسترده‌تری به میان شاخ و برگ درختان می‌رود تا همه چیز را بهتر و بیشتر ببیند، تا بهتر بتواند به آنچه برایش شورش کرده است، عمل کند.
روزگاریکه آسایش برخی مان را لاجرم به انزوای تهی گونه ای آشوب زده میگردانیده ست٫ سرمیکشی تا دیدی گسترده تر بر محیط پیرامون خود فرای متعارفهای کسالت آور روزمره کسب نمایی اما چیز جدیدی اونجا وجود نداره هرچه گسترده تر مینگری آزار دهنده تر؛ تورا درهم میکوبد. چیز جالبی اونجا نیست!
دیگه سالیان ساله توی جنگلهامون «رابین هودی» شورش نکرده٫ دیگه مدتهاست حقوق عامه ی انسان در پسکوچه های تمدن بشریمون معصومانه به سلاخی میرسه ...
«لندن 26/03/2016 »
بارون روندو قهرمان قصه از سنت‌های کهنه و قیدهای بی چون و چرای اجتماعی می‌گریزد و شیوه‌ای از زیستن را برای خود بر می‌گزیند که کوچک‌ترین همانندی با دیگر مردم ندارد. زمین سفت و آشنای زیر پا را رها می‌کند و به زندگی در راه پیچاپیچ و لرزان بالای درختان می‌رود. یعنی می‌توان گفت که دنیای دیگری را جایگاه خود می‌کند. اما نه این‌که در برج عاج بنشیند. فاصله گرفتنش از زمین برای دوری جستن از مردم نیست. برعکس؛ پنداری
ایتالو کالوینو از سرشناس‌ترین چهره‌های ادبیات معاصر ایتالیاست و به خاطر شیوه‌ی خاص خودش، جایگاه ویژه‌ای در میان رمان نویسان اروپایی دارد. شیوه‌ای که تخیل نیرومند، طنز ظریف و توجه نزدیک به واقعیت و تاریخ را در هم می‌آمیزد. در آثار او که آکنده از تمثیل و استعاره است، نگرش موشکافانه به واقعیت و طنز و افسانه‌پردازی و تخیل شاعرانه همه به یک اندازه جا دارند. بارون درخت نشین، معروفترین اثر و بهترین نمونه کار اوست.
شادروان مهدی سحابی، به شیوایی تمام این اثر ارزشمند و خواندنی را ترجمه کرده است و انتشارات نگاه آن را منتشر نموده است.
