معشوق قلب من،
من دوباره برای تو نامه مینویسم چراکه من تنهایم و همیشه برای من مشکل بوده که با تو به تنهائی در ذهنم گفتگو کنم بدون آنکه تو چیزی درباره آن بدانی، بشنوی و حتی قادر باشی که به آن پاسخ دهی.
غیبتهای کوتاه خوب است جراکه اگر دونفر به طور دائمی و ثابت باهم باشند مسائل[زندگی] خیلی به هم شبیه میشوند و قابل جدا کردن و تمایز از یکدیگر نخواهند بود.
دوری حتی برج و باروهای بزرگ را هم کوچک میکند؛ درحالیکه چیزهای خرد و مبتذل، در یک نگاه نزدیک به چیزهای بزرگ تبدیل میشوند.
عادتهای کوچک که امکان دارد در اشکال احساسی و به صورت فیزیکی سبب ساز اذیت انسان شود، زمانیکه آن شیئ از جلوی چشمان برداشته میشود، ناپدید میگردد.
احساسات عمیق که به واسطه نزدیکی[و در دسترس بودن] افراد، شکل کوچک و تکراری به خود گرفته، به واسطه جادوی فاصله رشد کرده و به ابعاد طبیعی اش باز میگردد. فاصله سبب میشود که تو فقط از من و رویاهای تنهایم ربوده شوی؛ و من با عشقم به تو فوراً درمیابم که زمان دوری را فقط باید به مانند خورشید و بارانی که برای رشد گیاهان مورد نیاز است، به خدمت گرفت.
زمانیکه تو غایب هستی عشق من به تو خودش را نشان میدهد و آن چیزی بس غول آساست و از انبوهی از تمامی انرژی جمع شده در جانم و همه خصوصیات قلبی ام شکل گرفته است. آن باعث میشود که من دوباره احساس کنم که انسانم، چراکه من حس عمیق ومتنوعی را تجربه میکنم؛ مطالعه و آموزش و پرورش جدید ما را گرفتار خودش کرده است، همچنین شک گرائی باعث شده که ما در تمامی ادراک عینی و ذهنی مان به دنبال اشتباه بگردیم، تمامی اینها طوری طراحی شده که ما را کوچک و ضعیف و غرغرو کرده است.
اما عشق، -نه عشق فویر باخی- نه برای متابولیزم و نه برای پرولتاریا، بلکه عشق به معشوق و به طور مشخص عشق به تو، باعث میشود که یک انسان مجدداً حس کند انسان است.
در این جهان زنان زیادی وجود دارند که در بینشان تعدادی از آنها زیبارویند، اما کجا من میتوانم چهره ای که هر جزء آن حتی هر چروک آن یادآور بزرگترین و شیرینترین خاطرات زندگی من است را پیدا کنم؟.
حتی با وجود مواجهه با دردهای بی پایان و ضررهای جبران ناپذیر وارده بر من؛ تو شکایتی نکردی. من با بوسه زدن به درد آنرا دور میکنم، زمانیکه بر صورت شیرین تو بوسه میزنم.
بدرود عزیز دلم،
تو و بچه ها را هزاران بار میبوسم؛ کارل خودت.
من دوباره برای تو نامه مینویسم چراکه من تنهایم و همیشه برای من مشکل بوده که با تو به تنهائی در ذهنم گفتگو کنم بدون آنکه تو چیزی درباره آن بدانی، بشنوی و حتی قادر باشی که به آن پاسخ دهی.غیبتهای کوتاه خوب است جراکه اگر دونفر به طور دائمی و ثابت باهم باشند مسائل[زندگی] خیلی به هم شبیه میشوند و قابل جدا کردن و تمایز از یکدیگر نخواهند بود.
دوری حتی برج و باروهای بزرگ را هم کوچک میکند؛ درحالیکه چیزهای خرد و مبتذل، در یک نگاه نزدیک به چیزهای بزرگ تبدیل میشوند.
عادتهای کوچک که امکان دارد در اشکال احساسی و به صورت فیزیکی سبب ساز اذیت انسان شود، زمانیکه آن شیئ از جلوی چشمان برداشته میشود، ناپدید میگردد.
احساسات عمیق که به واسطه نزدیکی[و در دسترس بودن] افراد، شکل کوچک و تکراری به خود گرفته، به واسطه جادوی فاصله رشد کرده و به ابعاد طبیعی اش باز میگردد. فاصله سبب میشود که تو فقط از من و رویاهای تنهایم ربوده شوی؛ و من با عشقم به تو فوراً درمیابم که زمان دوری را فقط باید به مانند خورشید و بارانی که برای رشد گیاهان مورد نیاز است، به خدمت گرفت.
زمانیکه تو غایب هستی عشق من به تو خودش را نشان میدهد و آن چیزی بس غول آساست و از انبوهی از تمامی انرژی جمع شده در جانم و همه خصوصیات قلبی ام شکل گرفته است. آن باعث میشود که من دوباره احساس کنم که انسانم، چراکه من حس عمیق ومتنوعی را تجربه میکنم؛ مطالعه و آموزش و پرورش جدید ما را گرفتار خودش کرده است، همچنین شک گرائی باعث شده که ما در تمامی ادراک عینی و ذهنی مان به دنبال اشتباه بگردیم، تمامی اینها طوری طراحی شده که ما را کوچک و ضعیف و غرغرو کرده است.در این جهان زنان زیادی وجود دارند که در بینشان تعدادی از آنها زیبارویند، اما کجا من میتوانم چهره ای که هر جزء آن حتی هر چروک آن یادآور بزرگترین و شیرینترین خاطرات زندگی من است را پیدا کنم؟.
حتی با وجود مواجهه با دردهای بی پایان و ضررهای جبران ناپذیر وارده بر من؛ تو شکایتی نکردی. من با بوسه زدن به درد آنرا دور میکنم، زمانیکه بر صورت شیرین تو بوسه میزنم.
بدرود عزیز دلم،
تو و بچه ها را هزاران بار میبوسم؛ کارل خودت.
