در ابتدا جای دارد مراتب خوشنودی و مسرت خود را از آزادی جمعی از زندانیان سیاسی کشور ابراز داشته این خجسته را خدمت تک تک این عزیزان تبریک و شادباش گویم.
در تاریخ شنبه ۱۲/۵/۱۳۹۲ طی یادداشتی به مناسبت مراسم تحلیف آقای روحانی؛ نوشتم آقای روحانی آمده تا اگر لازم شدجام زهر را به جای رهبری بنوشد! و بالاخره آیت الله خامنه ای طی سخنانی (چهارشنبه۲۸ شهریور ۱۳۹۲) صراحتا این مساله را تائید کرد.
شاید پسندیده تر باشد به جای تعبیر و تفسیر سلیقه ای سخنان رهبری؛ بر منظور مورد نظر ایشان تاملی کنیم. آقای خامنه ای با وسواس از عبارت «نرمش قهرمانانه» استفاده کرد که صفت تفضیلی قهرمانانه وصف کننده نرمش از موضع قدرت است و وقتی ایشان از ورزش کشتی مثالی آورد برای بنده جای شک باقی نگذاشت که منظور ایشان نرمشی از نوع نرمش پوریای ولی در مواجهه با حریف ضعیفترش بود که به واسطه ملاحظات دیگر؛ نتیجه کشتی را بدو واگذاشت.
اینکه آیت الله خامنه ای از این عبارت استفاده کرد هم مصرف عظیم داخلی داشت و هم اطمینانی به جامعه بین المللی علی الخصوص امریکایها بود مبنی بر باز بودن دست رئیس جمهور روحانی در اموریکه عموما از حد اختیارات روئسای جمهوری اسلامی ایران فراتر میباشد. اموری مانند ۱ـسیاست خارجه ایران ۲ـمذاکرات اتمی ۳ـمذاکره و ارتباط با امریکا ۴ـتعیین دبیرکل امنیت ملی کشور و اختیارات کلی دیگر.
این تغییر رویه از طرف رهبری میتواند نشانگر دو نکته باشد: اول اینکه آیت الله خامنه ای خاطرات تلخی از قهر و درشتی با مردم را در دوران هشت ساله احمدی نژاد تجربه کرد و از طرف دیگر احمدی نژاد آنقدر ناکارآمد بودکه نه تنها کمکی به رهبری نکرد که فقط اوضاع را خراب تر کرد.
دوم میتواند نشانگر مذاکرات هماهنگیها و تفاهم میان آیت الله خامنه ای و آقای روحانی قبل از انتخابات باشد. اینکه آقای روحانی توانسته رهبری را متوجه وخامت اوضاع کند و فراتر؛ ایشان را متقاعد ساخته تا ابتکار عمل را به دست خویش گیرد خود گواه توانائی و اعتماد به نفس آقای روحانیست.
به عقیده بنده باید این تغییر و تحولات را به فال نیک گرفت و امیدوار بود که حداقل دوران سیاه و پسرفت احمدی نژاد تکرار نخواهد شد.
[بابک رفیعی 04/08/2013 لندن]
در تاریخ شنبه ۱۲/۵/۱۳۹۲ طی یادداشتی به مناسبت مراسم تحلیف آقای روحانی؛ نوشتم آقای روحانی آمده تا اگر لازم شدجام زهر را به جای رهبری بنوشد! و بالاخره آیت الله خامنه ای طی سخنانی (چهارشنبه۲۸ شهریور ۱۳۹۲) صراحتا این مساله را تائید کرد.
شاید پسندیده تر باشد به جای تعبیر و تفسیر سلیقه ای سخنان رهبری؛ بر منظور مورد نظر ایشان تاملی کنیم. آقای خامنه ای با وسواس از عبارت «نرمش قهرمانانه» استفاده کرد که صفت تفضیلی قهرمانانه وصف کننده نرمش از موضع قدرت است و وقتی ایشان از ورزش کشتی مثالی آورد برای بنده جای شک باقی نگذاشت که منظور ایشان نرمشی از نوع نرمش پوریای ولی در مواجهه با حریف ضعیفترش بود که به واسطه ملاحظات دیگر؛ نتیجه کشتی را بدو واگذاشت.اینکه آیت الله خامنه ای از این عبارت استفاده کرد هم مصرف عظیم داخلی داشت و هم اطمینانی به جامعه بین المللی علی الخصوص امریکایها بود مبنی بر باز بودن دست رئیس جمهور روحانی در اموریکه عموما از حد اختیارات روئسای جمهوری اسلامی ایران فراتر میباشد. اموری مانند ۱ـسیاست خارجه ایران ۲ـمذاکرات اتمی ۳ـمذاکره و ارتباط با امریکا ۴ـتعیین دبیرکل امنیت ملی کشور و اختیارات کلی دیگر.
این تغییر رویه از طرف رهبری میتواند نشانگر دو نکته باشد: اول اینکه آیت الله خامنه ای خاطرات تلخی از قهر و درشتی با مردم را در دوران هشت ساله احمدی نژاد تجربه کرد و از طرف دیگر احمدی نژاد آنقدر ناکارآمد بودکه نه تنها کمکی به رهبری نکرد که فقط اوضاع را خراب تر کرد.
دوم میتواند نشانگر مذاکرات هماهنگیها و تفاهم میان آیت الله خامنه ای و آقای روحانی قبل از انتخابات باشد. اینکه آقای روحانی توانسته رهبری را متوجه وخامت اوضاع کند و فراتر؛ ایشان را متقاعد ساخته تا ابتکار عمل را به دست خویش گیرد خود گواه توانائی و اعتماد به نفس آقای روحانیست.
به عقیده بنده باید این تغییر و تحولات را به فال نیک گرفت و امیدوار بود که حداقل دوران سیاه و پسرفت احمدی نژاد تکرار نخواهد شد.
[بابک رفیعی 04/08/2013 لندن]
