نام کاخ پادشاهان ساسانی در ۳۷ کیلومتری جنوب شهر بغداد در ساحل خاوری رود دجله و از مهمترین سازه های دوران ساسانیان است.
این بنا با داشتن عنوان بزرگترین تاق خشتی جهان(با بلندای ۳۵ متر- پهنای ۲۵ متر و درازای ۵۰ متر) مشهورترین بنائیست که پادشاهان ساسانی ساخته اند و هنوز ویرانه های آن در عراق کنونی موجب حیرت سیاهان میشود.
این تاق محل جلوس شاهنشاه ایران بوده که در روزهای جشن طبقات رجال کشور- فرماندهان سپاه- سفرا و واقدین بیگانه را در آنجا بار میداده اند. تاق جایگاه تخت را میپوشانیده و قالی زربافت مرصعی که به بهارستان کسرا معروف است؛ فرش آنجا بوده.
ساختمان این بنا را در داستانها به خسرو اول نسبت داده اند؛ به عقیده هرتسفلد تاق کسرا را باید از بناهای شاپور اول دانست؛ اما دیتر روایات متداول را تائید کرده و میگوید تاق کسرا بارگاهیست که خسرو اول بنا نهاده است؛ اما بنابرآنچه در نوشتار پهلوی خدای «نامگ» آمده است این بنا به دستور شاپور اول ساخته شده است.