دیدار وزرای خارجه ایران و امریکا در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد(نیویورک)

نشست و مذاکرات ایران با گروه موسوم به «۵+۱» (پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل[امریکا-روسیه-چین-انگلستان و فرانسه]+آلمان)برسر موضوع هسته ای ایران دیروز(۲۶/۰۹/۲۰۱۳)وارد دور تازه ای شد. این جلسه پس از هشت سال در سطح وزرای خارجه برگزار شد که خود نشان دهنده جدی گرفتن مسئله از سوی هر دو طرف درگیر در مناقشه اتمی ایران است. خانم کاترین اشتون مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا ریاست این نشست را به عهده داشت و پس از پایان جلسه اظهار داشت:نشست «ارزشمند و مفیدی» داشتیم و نیز جو گفتگوها را خوب و پرانرژی توصیف کرد.

نکته حائز اهمیت دیگر؛ اول نشستن وزرای خارجه ایران و امریکا در کنار یکدیگر پس از ۳۵ سال در این نشست بود و پس از پایان جلسه؛ دیدار کوتاه آندو و مذاکره «مستقیم» بین ایران و امریکا در سطح عالی بود گرچه این گفتگو پشت درهای بسته انجام شد ولی هر دو طرف آنرا مثبت وسازنده توصیف کرده اند و در عین حال اظهار امیدواری کرده اند که در عمل نیز با جدیت به روال مثبت مذاکرات ادامه دهند. حتا طرف امریکائی امروز ادعا کرده ایرانیان حاضرند نگرانیها از برنامه هسته ای خود را ظرف مدت یکسال برطرف کنند.

باید گفت دستگاه دیپلماسی نوی ایران به رهبری رئیس جمهور روحانی امسال در نشست عمومی سازمان ملل متحد خوش درخشید. ابتدا آقای روحانی با مقالات و مصاحبه های خود مواضع نرم و شفاف نظام جمهوری اسلامی را تبیین نمود و با بیان اینکه من از طرف رهبری «اختیار تام»  دارم کار را تا بدانجا پیش برد که دیدار اتفاقی با آقای باراک اوباما را در راهروهای سازمان ملل بعید ندانست ولی سپس وقتی امریکائیان درصدد بر آمدند تا این دیدار اتفاقی را با آب و تاب تدارک ببینند و تقریبا دنیا آماده دیدن این دیدار اتفاقی و دست دادن دو رئیس جمهور پس از ۳۵ سال بود آقای روحانی پا پس کشید. 

این حرکت آقای روحانی یک مانور قدرتمند بین المللی بود؛ بدینسان به رخ جهانیان[رسانه های جهانی] کشید که: امریکائیان مشتاق ترند و احتمالا مستاصل تر!(برای حل مسالمت آمیز مناقشه اتمی ایران)ولی در حقیقت تابوی رابطه با امریکا را آقای روحانی قبل تر در ایران شکسته بود وقتی که موافقت و حمایت رهبری نسبت به ارجاع پرونده مذاکرات هسته ای ایران به دولت خود را جلب کرد و سپس سطح مذاکرات هسته ای با گروه «۵+۱» را به سطح وزیر  ارتقاء داد که خب به صورت خودکار  دیدار و مذاکره مستقیم در سطح عالی بین دو کشور اجتناب ناپذیر بود و لاجرم آیت الله خامنه ای نیز با مطرح کردن «نرمش قهرمانانه» زمینه داخلی این فرایند مهم و تاریخی را فراهم نمود. 

از آنسو برخی از رسانه ها و همچنین برخی از مقامات ارشد کشور اسرائیل رئیس جمهور ایران را به فریبکاری و خریدن زمان متهم کردند که آقای روحانی در یک اقدام بی سابقه اعلام کرد ما به حل سریع این پرونده طی یک دوره زمانی سه(۳) تا شش(۶) ماهه فکر میکنیم که بدین ترتیب به یکی از مهمترین وعده های بین المللی خود مبنی بر شفافیت و جدیت ایران برای حل این موضوع جامه عمل پوشانید.

• آقای روحانی در این سفر بر عکس آقای احمدی نژاد فقط چهار دیپلمات از جمله آقای ظریف وزیر امور خارجه را به همراه برد!. برعکس آقای احمدی نژاد کم گفت و گزیده گفت!. برعکس آقای احمدی نژاد درصدد برنیامد که زبان مستضعفین جهان باشد و در پس کوچه های شامات برای خود آبرو و آخرت بخرد! چرا که نیک میداند به رای و نظر مردم ایران به این مقام و افتخار رسیده و باید زبان خرد و عقل سلیم ایرانیان باشد؛ و نیز احتمالا میداند: «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است».

به هرحال به نظر میرسد همه از نتایج حاصله از این سفر(نیویورک) راضی هستند و امیدوارند که در نشست بعدی که قرار است در روزهای ۱۵ و ۱۶ اکتبر سال جاری مجددا در سطح وزرای خارجه در ژنو برگزار شود نیز به نتایج مفید و ثمر بخش برسند.
[بابک رفیعی 27/09/2013 لندن]

* -ترانه «مصلوب» سروده اردلان سرفراز و  صدای داریوش اقبالی.