ترانه زیبائی با صدای مرحوم «مسعود بختیاری[بهمن علاالدین]» که اسکناسهای پول را به گلهای کاغذی عصر نوین تشبیه نموده است؛
دلامون سیاه شدن برای هم تنگ نمیشن
مثل آسمون دیگه زلال و یک رنگ نمیشن
اون که گفت مهربونی تا دنیا دنیاست میمونه
راست میگفت گمون میکرد دلامون از سنگ نمیشن
دل تو امروزیه قصه دوست داشتنو باور نداره
دل من قدیمیه عاشق عشقیه که آخر نداره
روزگاری آدما مثل فرشته پاک بودن
دلا اونروزها برای همدیگه هلاک بودن
قصه «داش آکل»وُ بخون بخون تا بدونی
عاشقهای قدیمی عاشق سینه چاک بودن
قصه دوست دارم رو تو میگی پوشالیه
دل من اما از این ناباوریها خالیه
توداری غریبه میشی با من وُ نمیدونی
به میونِ غربت غمها دلم چه حالیه
دل تو امروزیه «گلهای کاغذی» میخواد
دل من قدیمیه این «گلها» رو میده به باد.
مثل آسمون دیگه زلال و یک رنگ نمیشن
اون که گفت مهربونی تا دنیا دنیاست میمونه
راست میگفت گمون میکرد دلامون از سنگ نمیشن
دل تو امروزیه قصه دوست داشتنو باور نداره
دل من قدیمیه عاشق عشقیه که آخر نداره
روزگاری آدما مثل فرشته پاک بودن
دلا اونروزها برای همدیگه هلاک بودن
قصه «داش آکل»وُ بخون بخون تا بدونی
عاشقهای قدیمی عاشق سینه چاک بودن
قصه دوست دارم رو تو میگی پوشالیه
دل من اما از این ناباوریها خالیه
توداری غریبه میشی با من وُ نمیدونی
به میونِ غربت غمها دلم چه حالیه
دل تو امروزیه «گلهای کاغذی» میخواد
دل من قدیمیه این «گلها» رو میده به باد.
