از خیام نیشابوری [رحمت الله علیه]

چون درگذرم به باده شوئید مرا

       تلقین ز شراب ناب گوئید مرا

             خواهید به روز حشر یابید مرا

                   از خاک در میکده جوئید مرا
-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-_-^-

این قافله عمر عجب میگذرد
     
      دریاب دمی که از طرب میگذرد

           ساقی غم فردای حریفان چه خوری

                   پیش آر پیاله را که شب میگذرد!