فردریش ویلهلم نیچه 15 اکتبر 1844 تا 25 اوت 1900؛ فیلسوف، شاعر، آهنگساز و فیزیولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی بود. از مشهورترین عقاید وی نقد فرهنگ، دین و فلسفه امروزی بر مبنای سوالات بنیادینی درباره بنیان ارزشها و اخلاق بوده است. نوشته های وی سبک تازه ای در زبان آلمانی محسوب میشد، نوشته هائی بسیار ژرف و پر از ایجاز؛ آمیخته با افکاری انقلابی که نیچه خود روش نوشتاری خویش را گزین گوئیها مینامید. کتاب چنین گفت زرتشت او از شاهکارهای فلسفه و ادبیات آلمانی به شمار میرود.در تاریخ تفکر جهان بی تردید از هر منظری که به شناخت و بررسی اندیشه و حیات متفکرین پرداخته شود، نیچه اندیشمندی بی بدیل و استثنائی جلوه خواهد کرد.
پژوهشها و اطلاعات وسیع نیچه در زمینه زبان، تاریخ،فرهنگ
و فلسفه از جمله یونانی و رومی، سبب آشنائی و علاقه وافر اوبه تاریخ و فرهنگ ایران باستان گردید. در آثار او شامل پاره
نوشته ها و یادداشتهای بازمانده در دفترهای او، که حجم زیادی از کل نوشته های او را شامل میگردد؛ از فرهنگ ایران باستان مکرراً یاد میکند.
دلبستگی نیچه به ایران و ستایش فرهنگ باستانی آن را درکتابی به نام چنین گفت زرتشت، در مورد تفکر فلسفه اشوزرتشت میتوان به وضوح دید و نیز با نهادن نام وی بر کتاب، سعی در باارزش نشان دادن تحقیقات خود داشته است.
«بابک رفیعی، لندن،20.30 یکشنبه 28/07/2013»
