از کوچه باغ «سهراب»

خانه دوست کجاست؟
        در فلق بود که پرسید سوار
                                       آسمان مکثی کرد

رهگذر شاخه نوری که به لب داشت
                                به تاریکی شنها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
                                     نرسیده به درخت؛

«کوچه باغیست که از خواب خدا سبزتر است».
                                             [سهراب سپهری]