من خویشاوند هر انسانی هستم که خنجری در آستین پنهان نمیکندنه ابرو در هم میکشد نه لبخندش ترفند تجاوز به حق نان و سایه بان دیگران است
نه ایرانی را به غیر ایرانی ترجیح میدهم نه ایرانی را به ایرانی
من یک لر بلوچ کرد فارسم؛ یک فارسی زبان ترک؛ یک افریقائی اروپائی استرالیائی امریکائی آسیائیم؛ یک سیاه پوست زردپوست سرخ پوست سفیدم که نه تنها با خودم و دیگران کمترین مشکلی ندارم بلکه بدون حضور دیگران وحشت مرگ را زیر پوستم احساس میکنم.
من انسانی هستم میان انسانهای دیگر بر سیاره مقدس زمین؛ که بدون حضور دیگران معنائی ندارم.
ترجیح میدهم شعر شیپور باشد! نه لالائی.
